การถ่ายวิดิโอ ปรับแต่ง และอัปโหลดขึ้น Youtube

|เทคนิคการถ่ายคลิปวีดีโอและการบันทึกลงคอมพิวเตอร์|

โดยน้องจอย

1. ถ่ายคลิปวิดีโอ

     - เราสามารถใช้กล้องถ่ายวีดีโอแบบดิจิตอล หรือถ้าไม่มีก็อาจจะใช้กล้องถ่ายรูปดิจิตอลทั่วไปทดแทนได้ โดยปรับกล้องไปที่โหมดถ่ายวีดีโอ (อาจศึกษาจากคู่มือของกล้อง)

     - การถ่ายวีดีโอนั้น ค่อนข้างจะยากกว่าการถ่ายภาพธรรมดาซักเล็กน้อย ซึ่งกล้องถ่ายรูปก็แค่เล็งกล้อง แล้วกดชัตเตอร์ได้เลย แต่การถ่ายวีดีโอนั้นก่อนอื่นเราต้องรู้วัตถุประสงค์ก่อน ว่าเราต้องการจะถ่ายอะไร เช่น ถ่ายความสวยงามของสถานที่ท่องเที่ยวเพื่อโปรโมท หรือถ่ายบรรยากาศในงานเลี้ยงวันเกิดเพื่อเก็บไว้ดูในหมู่เพื่อนฝูง หรือถ่ายวีดีโอการทดลองใช้ผลิตภัณฑ์เพื่อการค้า เป็นต้น แล้วให้ให้ดีอาจจะมีการวางแผนล่วงหน้าว่าเราจะให้เนื้อเรื่องดำเนินไปอย่างไรด้วยก็ได้

- สำหรับการถ่ายวิดีโอด้วยกล้องดิจิตอลนั้น การใช้งานโดยทั่วๆ ไป จะกดปุ่มชัตเตอร์ 1 ครั้งเพื่อบันทึก  โดยสามารถกดครึ่งก่อนเพื่อหาระยะโฟกัสได้เหมือนการถ่ายรูปปรกติ จากนั้นพยายามถือกล้องให้มือนิ่งที่สุดหรืออาจใช้ขาตั้ง  หรือวางบนโต๊ะเก้าอื้ช่วยให้นิ่ง  เพื่อให้คนดู ดูแล้วภาพไม่สั่น ไม่เวียนหัว ซึ่งเป็นสิ่งที่คัญมาก และเราอาจจะพูดสดเพื่ออัดเสียงลงไปเลยในขั้นตอนนี้ก็ได้   จากนั้นกดปุ่มชัตเตอร์ซ้ำอีกครั้งเมื่อต้องการหยุดบันทึก


2. ดาวน์โหลดลงคอมพิวเตอร์

     ต่อสาย USB ของวีดีโอเข้ากับคอมพิวเตอร์ หรือใช้อุปกรณ์ Card Reader ดาวน์โหลดไฟล์จากกล้องวีดีโอมาลงเครื่องคอมพิวเตอร์เหมือนการโหลดภาพถ่ายลงเครื่องคอมพิวเตอร์ตามปรกติ




3. ทดลองเปิดไฟล์

     - โดยการดับเบิลคลิกดูว่าเครื่องคอมพิวเตอร์ของเราสามารถเล่นไฟล์วีดีโอชนิดที่กล้องเราถ่ายมาได้หรือไม่
     - ถ้าไม่ได้ จะต้องหาโปรแกรมที่อ่านไฟล์ได้หลายชนิดมาช่วย เช่น โปรแกรม K-Lite Codec Pack ซึ่งเป็น Freeware Download ได้ที่นี่ http://www.free-codecs.com/download/K_lite_codec_pack.htm

| ตัดต่อและปรับแต่งคลิปวีดีโอด้วย Ulead VideoStudio11 |

โดย น้องจอย

     โปรแกรม Ulead VideoStudio11 มีคุณสมบัติเด่นๆ คือ สามารถตัดต่อ ใส่ภาพเพิ่ม ใส่ตัวอักษร ใส่ลายน้ำ เพิ่มเสียง ใส่เอ็ฟเฟ็ค และแปลงไฟล์ให้มีขนาดเล็กลงได้ โดยมีการใช้งานที่เรียกได้ว่าหมูมากๆ ไม่ซับซ้อนเหมือนโปรแกรมระดับมืออาชีพ โดยเราสามารถเลือกใช้งานเฉพาะบางขั้นตอนโดยข้ามบางขั้นตอนที่ไม่จำเป็นสำหรับงานของเราไปก็ได้

ขั้นตอนการใช้งานโปรแกรมตัดต่อคลิปวีดีโอ Ulead Video Studio 11 หลังติดตั้งโปรแกรมแล้ว มีดังนี้

1. คลิกเปิดโปรแกรม แล้วเลือก VideoStudio Editor อันบนสุด แล้วรอโหลดโปรแกรม

2. คลิก Capture ที่เมนูบาร์ด้านบน

      - แด็กเมาท์เอาไฟล์วีดีโอวัตถุดิบที่เราถ่ายเก็บไว้ในเครื่อง ลากมาวางที่ด้านขวาของจอดำที่พรีวิวภาพ
      - ถ้ามีหลายไฟล์ก็ลากเอามาวางไว้ให้หมด (ได้ทั้งไฟล์วีดีโอ ไฟล์ภาพ ไฟล์เสียง หรือแม้แต่ Flash Animation)
      - หรืออาจคลิกที่รูปกระเป๋าโฟลเดอร์ ใต้เมนู Title เพิ่มนำเข้าไฟล์วัตถุดิบต่างๆ ก็ได้
      - คลิกที่ภาพย่อของไฟล์วีดีโอ ตอนนี้จะสามารถกดปุ่ม play ทดลองเล่นคลิปวัตถุดิบได้แล้ว

3. คลิกปุ่ม Edit ที่เมนูบาร์ด้านบน

      - คลิกลากไฟล์วีดีโอต่างๆ ที่นำเข้ามาแล้ว มาวางที่แถบฟิล์มด้านล่าง
      - หน้านี้เราสามารถตัดต่อ Crop ตัดช่วงที่ไม่ต้องการออก โดยคลิกปุ่ม play แล้วกำหนดช่วงที่เรื่มตัดที่ปุ่มรูป [
และกำหนดช่วงสิ้นสุดการตัด ด้วยปุ่มรูป ] ซึ่งอยู่ที่ด้านล่างจอภาพทางขวามือ
(ในรูปคืออยู่เยื้องมาทางขวาล่างของขาช้างของเล่น)
      - ต่อคลิปหลายๆ คลิปเข้าด้วยกัน โดยเอามาวางเรียงกันไปเรื่อยๆ ที่ลากมาวางที่แถบฟิล์มด้านล่างของจอ

4. คลิก Effect ที่เมนูบาร์ด้านบน
      - คลิกลากเอฟเฟ็คมาใส่ระหว่างคลิป หรือระหว่างไฟล์ภาพที่นำมาใช่ประกอบกันเป็นวีดีโอ



5. คลิก Overlay ที่เมนูบาร์ด้านบน
      - กำหนดตำแหน่งการจัดวางตาม Time line ให้ถูกต้องแม่นยำ โดยในขั้นตอนนี้ เราสามารถทำให้คลิปสั้นลง หรือยาวขึ้น โดยลากความยาวของแต่ละคลิปเข้าออกได้ด้วย

6. คลิก Title ที่เมนูบาร์ด้านบน
      - ใส่ข้อความก่อนหรือหลังจากเล่นวีดีโอ โดยดับเบิ้ลคลิกที่จอพรีวิว
      - สามารถเลือกลูกแบบและสีสันตัวอักษรได้ โดยคลิกรูปแบบข้างจอพรีวิว และยังเปลี่ยนฟอนต์และขนาด สี ตัวอักษรได้ด้วย
      - อาจใส่เป็นตัวอักษรเพื่อเป็น WaterMark ในวีดีโอ โดยกำหนดให้ความยาวของการแสดงผลบน Timeline ยาวตั้งแต่ต้นจนจบ

7. คลิก Audio ที่เมนูบาร์ด้านบน
      - ใส่เสียงที่บันทึกไว้แล้ว หรืออัดเสียงสดโดยใช้ไมโคนโฟนที่ต่อกับคอม
      - สามารถกำหนดเพื่อให้เสียงเฟสขึ้นเฟสลงตอนต้นและตอนปลายของคลิปวีดีโอได้ที่หน้านี้

8. คลิก Share ที่เมนูบาร์ด้านบน
      - สำหรับการนำไฟล์คลิปวีดีโอไปใช้บนเว็บ เราคงต้องการไฟล์ขนาดเล็กเพื่อให้อัพโหลดได้รวดเร็ว แต่ไม่สูญเสียรายละเอียดความคมชัดมากนัก
ดังนั้น ควรเลือกชนิดไฟล์แปลงออกมาตามนี้ Create Video File > MPEG-4 > iPod MPEG-4 (640X480) > ตั้งชื่อไฟล์คลิป.mp4 > Save

      - รอโปรแกรมรันไฟล์เอง และเมื่อรันเสร็จโปรแกรมจะแสดงผลให้เราดูทันที
      - ได้ไฟล์คลิปวีดีโอเก็บไว้ในโฟลเดอร์ที่เลือกไว้ตอน Save ตามต้องการ

|วิธีอัพโหลดคลิปวีดีโอขึ้นเว็บไซต์ Youtube|

โดยน้องจอย

1. การอัพโหลดวีดีโอขึ้นไปบน Youtube นั้น ก่อนอื่นจะต้องสมัครเป็นสมาชิกกับเว็บไซต์ของ Youtube ก่อนค่ะ คลิกไปที่ http://www.youtube.com/create_account แล้วกรอกข้อมูลเพื่อสมัคร

2. เมื่อสมัครสมาชิกเรียบร้อยแล้ว คลิกปุ่มสีเหลือง Upload ที่อยู่บริเวณมุมบนขวาของหน้าจอ เพื่อเริ่มอัพโหลดได้เลย

 

3. กรอกรายละเอียดเกี่ยวกับคลิปวีดีโอ เช่น ชื่อ รายละเอียด คำค้น หมวดหมู่วีดีโอ และรูปแบบการเผยแพร่ว่าต้องการเผยแพร่ต่อสาธารณะชน หรือเก็บไว้ดูเป็นการส่วนตัว

 

สุดท้าย เมื่อกรอกข้อมูลรายละเอียดทุกอย่างแล้ว ก็คลิก  Save Changes เพื่อให้ Youtube จัดเก็บวีดีโอของเราเข้าระบบเลยจ้า

 

4. เลื่อนเมาส์มาวางที่ชื่อ account ของเราที่มุมบนขวา เลื่อนมาคลิกที่ My Videos เพื่อแสดงวีดีโอทั้งหมดของเรา

 

ในขั้นตอนนี้ ถ้าเราเปลี่ยนใจ ไม่อยากให้วีดีโอถูกแสดงบน Youtube ก็สามารถลบทิ้งได้ โดยคลิกที่ปุ่ม Delete ที่ด้านขวาล่างของแต่ละคลิปวีดีโอ

5. แต่ถ้าพอใจแล้ว คลิก play เพื่อรับชมผลการแสดงวีดีโอของเราบน Youtube

 

6. เราสามารถเอาลิงค์ไปโปรโมท ส่งอีเมล์เรียกเพื่อนๆ มาดูก็ได้ หรือจะเอาคลิปมาวางที่เว็บไซต์หรือ Blog ส่วนตัว ก็สามารถคัดลอกโค้ดมาจากด้านข้างของจอวีดีโอ และเลือกสีของแท็บเล่นวีดีโอ รวมทั้งขนาดหน้าต่างได้ด้วย

ที่มา : http://www.tourismlogistics.com/index.php?option=com_content&view=article&id=440:edit-with-ulead-videostudio11-&catid=69:experience-tourism-logistics&Itemid=85

          http://www.tourismlogistics.com/index.php?option=com_content&view=article&id=439:capture-upload-your-video-on-youtube&catid=69:experience-tourism-logistics&Itemid=85

          http://www.tourismlogistics.com/index.php?option=com_content&view=article&id=441:how-to-upload-video-on-youtube&catid=69:experience-tourism-logistics&Itemid=85

การเป็นพ่อแม่ของเด็กวัยรุ่น

| การเป็นพ่อแม่ของเด็กวัยรุ่น |

ดร. สมใจ รักษาศรี (ผู้อำนวยการสถาบันครอบครัวไทย)

          พ่อแม่ที่มีลูกวัยรุ่นทุกคนคงมีประสบการณ์คล้าย ๆ กันว่าทำไมลูกที่เคยเป็นเด็กน่ารัก ว่านอนสอนง่าย กลับกลายเป็นเด็กที่ดูจะไม่ค่อยเชื่อฟังพ่อแม่ แถมยังมีพฤติกรรมหลายอย่างที่ทำให้พ่อแม่ถึงกับเก็บอารมณ์ไม่อยู่

          สาเหตุหลักก็คือการเปลี่ยนแปลงที่กำลังเกิดขึ้นกับลูกวัยรุ่นของคุณ เพราะวัยรุ่นเป็นวัยแห่งการเปลี่ยนแปลงทั้งทางร่างกาย จิตใจ และอารมณ์ ซึ่งเป็นพัฒนาการตามธรรมชาติของเขา แต่เมื่อผนวกกับสภาพสังคมที่กำลังเป็นอยู่ จึงทำให้ลูกที่ “เคยน่ารัก” กลายเป็นเด็กที่ทำให้คุณปวดเศียรเวียนเกล้าอยู่ในขณะนี้

           มีหลายเรื่องที่พ่อแม่ที่มีลูกวัยรุ่นต้องรู้ แต่ในบทความนี้ผมอยากจะพูดถึงการปกครองดูแลเด็กวัยรุ่น ซึ่งต้องทำดังนี้

1. ปกครองด้วยเหตุผล ชี้แจงให้ลูกวัยรุ่นเข้าใจอย่างถูกต้อง เมื่อเขาทำผิดถึงขั้นที่ต้องลงโทษควรชี้แจงเหตุผลให้เขาเข้าใจ เป็นการช่วยฝึกให้เด็กเป็นคนรักเหตุผลด้วย
2. ปกครองด้วยความละมุนละม่อม ไม่ดุด่าอย่างเสีย ๆ หาย ๆ ตามอารมณ์ขุ่นเคืองของพ่อแม่ ไม่ทำให้ลูกอับอายขายหน้า (ไม่ว่าจะด้วยวิธีการใด ๆ) เพราะเด็กวัยนี้กระเทือนใจง่าย
3. ปกครองด้วยตัวอย่างที่ดีและด้วยความเสมอภาค พ่อแม่ควรทำตนเป็นตัวอย่างที่ดีกับลูกวัยรุ่น เพื่อให้เขาเกิดความนิยม นับถือ และปฏิบัติตาม
4. เป็นผู้ให้คำแนะนำในการปรับตัว เนื่องจากเด็กวัยนี้มีความว้าวุ่นต่อการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นทั้งทางร่าง กายและจิตใจ พ่อแม่จึงควรเป็นผู้แนะนำให้เด็กรู้จักปรับตัวและตัดสินใจถูกต้อง สอนให้เข้าใจการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในร่างกายเพื่อคลายความวิตกกังวล
5. ส่งเสริมให้เด็กรับผิดชอบต่อหน้าที่ของตน ให้โอกาสเด็กได้กระทำกิจกรรมต่างๆให้เด็กได้พยายามคิดและรู้จุดมุ่งหมายของ งานด้วยตนเอง อย่าสั่งเด็กทุกอย่างไป
6. การเป็นพ่อแม่ที่ดีนั้นไม่ใช่เป็นเรื่องง่ายอย่างที่บางคนเข้าใจ ข้อพิสูจน์ความเป็นพ่อแม่ที่มีประสิทธิภาพนั้นก็คือ การที่บุตรชายหญิงมีอารมณ์มั่นคง มีความคิดสร้างสรรค์ และมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีกับบุคคลอื่น เด็กที่เกเร โดยมากมาจากครอบครัวที่ พ่อแม่ไม่ได้อบรมเลี้ยงดูบุตรอย่างใกล้ชิด

 ที่มา : http://www.thisisfamily.org/

การสร้างเครื่องมือการวิจัย

 การสร้างเครื่องมือการวิจัย

ความหมาย ความสำคัญ ของเครื่องมือการวิจัย

          ในการดำเนินงานวิจัย มีความจำเป็นต้องมีการรวบรวมข้อมูล เพื่อนำมาวิเคราะห์ หาคำตอบ ตามวัตถุประสงค์ของการวิจัยที่กำหนด เครื่องมือการวิจัย เป็นสิ่งสำคัญ ในการเก็บรวบรวมข้อมูล สิ่งที่ต้องการศึกษา เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยมีหลายประเภท แต่ไม่ว่าจะเป็นเครื่องมือการวิจัยแบบใด ล้วนมีจุดมุ่งหมายเดียวกัน คือต้องการได้ข้อมูลที่ตรงตามข้อเท็จจริง เพื่อทำให้ผลงานวิจัย เชื่อถือได้ และเกิดประโยชน์มากที่สุด

ประเภทของเครื่องมือการวิจัยที่นิยมใช้กันมาก ได้แก่

•  การใช้แบบสอบถาม 
•  แบบสัมภาษณ์ และแบบสังเกต 

การสร้างแบบสอบถาม แบบสอบถามเป็นเครื่องมือการวิจัยที่นิยมนำมาใช้รวบรวมข้อมูลงานวิจัยเชิงปริมาณ เช่น

• การวิจัยเชิงสำรวจ
• การวิจัยเชิงอธิบาย เป็นต้น

          แบบสอบถามมีทั้งแบบสอบถามปลายปิด และแบบสอบถามปลายเปิด

แบบสอบถามปลายปิด            เป็นแบบสอบถามที่ระบุคำตอบไว้แล้ว ให้ผู้ตอบเลือกตอบ หรืออาจให้เติมคำหรือข้อความสั้นๆ เท่านั้น

ตัวอย่าง อาชีพของท่านคืออะไร

 ครู
 พยาบาล
 ทหาร
 เกษตรกร
 อื่นๆ ระบุ ............................................... 

แบบสอบถามปลายเปิด  เป็นแบบสอบถามที่ไม่ได้กำหนดคำตอบไว้ แต่ให้ผู้ตอบได้เขียนแสดงความคิดเห็นอย่างอิสระ

ตัวอย่าง แบบสอบถามปลายเปิด

• นักศึกษานิยมไปศึกษาค้นคว้าข้อมูลที่แหล่งการเรียนรู้ใด เพราะอะไร

 ขั้นตอนการสร้างแบบสอบถาม 

1. ศึกษาค้นคว้าข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับเรื่องที่จะวิจัย และประชากรกลุ่มตัวอย่างที่ศึกษา แล้วยกร่างแบบสอบถาม
2. นำไปให้ผู้มีความรู้ช่วยตรวจสอบ และให้ข้อเสนอแนะ
3. ปรับปรุงแก้ไขตามข้อเสนอแนะ
4. นำไปทดลองใช้ก่อนเพื่อความเชื่อมั่นว่ากลุ่มตัวอย่าง ( กลุ่มเล็กๆไม่ต้องทุกคน ) เข้าใจคำถามและวิธีการตอบคำถาม แล้วนำผลการทดลอง มาปรับปรุงแก้ไขอีกครั้ง ก่อนนำไปใช้จริง
5. นำไปเก็บรวบรวมข้อมูลกับกลุ่มตัวอย่างทั้งหมด

การสร้างแบบสัมภาษณ์

• การสัมภาษณ์ เป็นเครื่องมือการวิจัยที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลงานวิจัยทุกประเภท ทุกสาขา แต่ที่นิยมคือใช้กับการวิจัยเชิงคุณภาพ
• การสัมภาษณ์ เป็นการรวบรวมข้อมูลในลักษณะเผชิญหน้ากันระหว่างผู้สัมภาษณ์ และผู้ให้สัมภาษณ์ โดยผู้สัมภาษณ์ เป็นผู้ซักถาม และผู้ให้สัมภาษณ์เป็นผู้ให้ข้อมูล หรือตอบคำถาม ของผู้สัมภาษณ์
• แบบสัมภาษณ์มีทั้งแบบสัมภาษณ์แบบไม่มีโครงสร้าง คือผู้สัมภาษณ์ใช้คำถามปลายเปิด เป็นคำถามกว้างๆ ปรับเปลี่ยนได้ ให้ผู้ให้สัมภาษณ์แสดงความคิดเห็นได้อย่างอิสระ และแบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง ที่ผู้สัมภาษณ์กำหนดประเด็นคำถาม หรือรายการคำถามเรียงลำดับไว้แล้วก่อนที่จะสัมภาษณ์ 
• ตัวอย่างการสัมภาษณ์แบบไม่มีโครงสร้าง เช่น ครูสัมภาษณ์นักศึกษาเกี่ยวกับปัญหาในการเรียนการสอน ครูจะตั้งคำถามอย่างไร ก็ได้ เพื่อให้นักศึกษา แสดงความคิดเห็น ต่อเรื่องที่ครูอยากรู้ 
• ตัวอย่างการสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง เช่น คณะกรรมการสอบสัมภาษณ์นักศึกษาที่สอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ คณะกรรมการ อาจจะต้องเตรียม แบบสำภาษณ์ แบบมีโครงสร้าง ไว้ล่วงหน้า โดยกำหนดรายการคำถามเพื่อการสัมภาษณ์ไว้ก่อน แต่อาจปรับเปลี่ยนคำพูดได้บ้างตามความเหมาะสม

การสร้างแบบสังเกต

• แบบสังเกตเป็นเครื่องมือการเก็บรวบรวมข้อมูล ที่ใช้ได้กับงานวิจัยทุกประเภท โดยเฉพาะงานวิจัยเชิงคุณภาพ งานวิจัยเชิงทดลอง
• แบบสังเกตแบ่งเป็น แบบสังเกตที่ไม่มีโครงร่างการสังเกต ซึ่งเป็นแบบที่ไม่ได้กำหนดเหตุการณ์ พฤติกรรม หรือสถานการณ์ที่จะสังเกตไว้ชัดเจน และแบบสังเกตที่มีโครงร่างการสังเกต เป็นแบบที่กำหนดไว้ล่วงหน้าแล้วว่า จะสังเกตอะไร สังเกตอย่างไร เมื่อใด และจะบันทึกผลการสังเกตอย่างไร
• ตัวอย่างแบบสังเกตที่ไม่มีโครงร่างการสังเกต เช่นการสังเกตพฤติกรรมในการพบกลุ่มของนักศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย ศรช. วัดแจ้ง ผู้สังเกตก็จะบันทึกพฤติกรรมต่างๆของนักศึกษาตามที่เป็นจริง
• ตัวอย่างแบบสังเกตที่มีโครงร่างการสังเกต เช่น แบบสังเกตพฤติกรรมในการพบกลุ่มของนักศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย ศรช.

ที่มา : http://thai-teacher.freevar.com/section5.html

การเลี้ยงลูกวัยรุ่น – พ่อแม่ที่วัยรุ่นอยากได้

| วัยรุ่นต้องการพ่อแม่ที่ให้อิสระและเปิดใจกว้างยอมรับ |

โดย… ดร. สมใจ รักษาศรี

(หมายเหตุ:  บทความนี้สรุปจากหนังสือ “เลี้ยงลูกวัยรุ่น”)

ความจำเป็นที่จะต้องให้อิสระและเปิดใจกว้างยอมรับ

          เพราะมีการเปลี่ยนแปลงมากมายหลายอย่างเกิดขึ้นกับลูกวัยรุ่น ทั้งทางด้านร่างกาย จิตใจ และอารมณ์ความรู้สึก ส่งผลให้หลายสิ่งหลายอย่างในตัวลูกเปลี่ยนไป บางทีจากเด็กที่น่ารักกลายเป็นวัยรุ่นที่ไม่ค่อยน่ารัก บางทีจากเด็กเรียบร้อยกลายเป็นวัยรุ่นที่ไม่มีระเบียบเรียบร้อยเอาเสียเลย หรือบางทีจากเด็กที่พูดเก่งกลายเป็นวัยรุ่นที่เงียบขรึม เป็นต้น

          การเปลี่ยนแปลงที่กำลังเกิดขึ้นเป็นกระบวนการตามธรรมชาติ เพื่อเตรียมคน ๆ นั้นสู่วัยผู้ใหญ่ การตอบสนองของพ่อแม่จะมีผลอย่างมากต่อการเปลี่ยนแปลงที่ว่านี้  หากพ่อแม่ตอบสนองด้วยการ “ขัดขวาง” และไม่ยอมรับ ผลลัพธ์ก็คือการต่อสู้และการขัดขืน  ซึ่งอาจลงเอยด้วยความสัมพันธ์ที่แตกร้าว การตอบสนองในทางตรงกันข้าม คือ เปิดใจกว้างและยอมรับกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอย่างมีศิลปะจะให้ผลดีกว่า พ่อแม่จึงต้องเรียนรู้ว่าจะเปิดใจกว้างยอมรับความเปลี่ยนแปลงที่กำลังเกิดขึ้นนี้อย่างไร

ประการแรกทำความเข้าใจพัฒนาการของลูก

          เมื่อพ่อแม่เข้าใจว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับลูกวัยรุ่นนั้นเป็นผลมาจากพัฒนาการทางร่างกาย ความคิด จิตใจ และอารมณ์ของเขา (เช่น อารมณ์แปรปรวนขึ้น ๆ ลง ๆ การเก็บเนื้อเก็บตัวไม่ค่อยพูดค่อยจา ท่าทียโส ดื้อรั้น ลองดี และเถียงคำไม่ตกฟาก) การยอมรับกับการเปลี่ยนแปลงของลูกก็จะง่ายขึ้น ขณะเดียวกันสิ่งที่พ่อแม่ต้องทำในตอนนี้คือ ควบคุมอารมณ์ ให้อภัย ให้โอกาส และคอยช่วยเหลือลูกวัยรุ่นในการปรับตัวเพื่อให้เขาสามารถผ่านพ้นช่วงเวลาวิกฤตินี้ไปให้ได้   โดยคิดถึงวันข้างหน้า วันที่ลูกได้ก้าวพ้นช่วงแห่งความอลหม่านนี้แล้วและเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มั่นคง

ประการที่สองยืดหยุ่นในเรื่องที่สามารถยืดหยุ่นได้

การเปลี่ยนแปลงที่กำลังเกิดขึ้นกับลูกวัยรุ่นทำให้หลาย ๆ เรื่องในชีวิตของเขาเปลี่ยนไป ยกตัวอย่างเช่น

          - การแต่งกาย  จะแต่งกายตามกระแสนิยมของวัยรุ่นในขณะนั้น นอกจากนั้นยังชื่นชอบสิ่งของหรือเครื่องประดับที่วัยรุ่นทั่วไปกำลังนิยมกัน

เพลงและดนตรี  จะฟังเพลงที่วัยรุ่นกำลังนิยมกัน  มีนักร้องที่เป็นขวัญใจ และอาจจะเลียนแบบการแต่งตัวของนักร้องคนโปรด

          - การคบเพื่อน  ใช้เวลากับเพื่อนมากขึ้น ให้ความสำคัญกับเพื่อน บางครั้งรวมกลุ่มกันไปเที่ยว

การคบเพื่อนต่างเพศ  เริ่มมีความชอบพอกับเพศตรงข้าม ซึ่งอาจจะทำให้มีการแอบนัดพบกัน คุยกันบ่อยและนาน

          - การเป็นตัวของตัวเองและการเชื่อมั่นในตัวเอง ทำให้ไม่ค่อยอยากเพิ่งพ่อแม่ อยากตัดสินใจด้วยตัวเอง และมักไม่ต้องการคำแนะนำ 

          - คึกคะนอง ชอบลอง ชอบความเสี่ยงและความท้าทาย 

          - ชื่นชอบความทันสมัย ทำให้เด็กวัยรุ่นอยากมีอุปกรณ์สื่อสารที่ทันสมัย ฯลฯ

  

          นี่เป็นเพียงตัวอย่างของสิ่งที่เปลี่ยนแปลงในชีวิตของวัยรุ่น ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่เคยเป็นเมื่อเขายังอยู่ในวัยเด็ก พ่อแม่จึงจำเป็นต้องยืดหยุ่นบ้างตามสมควร หลักเกณฑ์ในการพิจารณาว่าสิ่งใดควรยืดหยุ่นและยืดหยุ่นได้แค่ไหน คือ

- เรื่องที่ยืดหยุ่นนั้นจะต้องไม่เป็นอันตรายต่อลูก

- เรื่องที่ยืดหยุ่นนั้นต้องไม่กระทบต่อการเรียน

- เรื่องที่ยืดหยุ่นนั้นต้องไม่ผิดกฎหมายและกฎระเบียบของสังคม

- เรื่องที่ยืดหยุ่นนั้นต้องไม่ผิดศีลธรรมหรือหลักคำสอนของพระคริสตธรรมคัมภีร์

- ต้องแยกให้ชัดเจนระหว่างเรื่องที่ “ต่อรองไม่ได้” กับ เรื่องที่ “ต่อรองได้”

          ส่วนเรื่องที่สามารถยืดหยุ่นได้นั้นจะยืดหยุ่นได้มากน้อยแค่ไหนนั้นก็ขึ้นอยู่กับแต่ละครอบครัวและข้อตกลงร่วมกันระหว่างพ่อแม่กับลูกวัยรุ่น  ไม่มีกฎเกณฑ์ตายตัว บางทีสิ่งที่ครอบครัวหนึ่งยืดหยุ่น แต่อีกครอบครัวหนึ่งอาจจะไม่ยืดหยุ่นขนาดนั้นก็ได้

ประการที่สามให้อิสระในขอบเขตที่เหมาะสม

           การให้อิสระไม่ใช่การตามใจ มันเป็นคนละเรื่องกัน แม้ว่าวัยรุ่นต้องการอิสระ แต่ก็ต้องมีขอบเขต ไม่ใช่ตามใจไปเสียทุกอย่าง เพราะการไม่ห้ามปรามลูกเสียเลยก็เท่ากับส่งเสริมให้เขาเสียคน ไม่มีความสามารถที่จะเผชิญกับสภาพที่เป็นจริงในภายหลังได้ เด็กประเภทนี้พอโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ ก็คาดหวังให้โลกประเคนทุกสิ่งให้

          วัยรุ่นเป็นวัยที่ต้องการความเป็นอิสระ วัยนี้จึงไม่ค่อยชอบกฎเกณฑ์และการบังคับ ไม่ชอบการตรวจสอบและการจ้ำจี้จ้ำไชจากผู้ใหญ่ ไม่ชอบให้ผู้ใหญ่เข้ามาก้าวก่ายในชีวิตของตน  เขาอยากเป็นตัวของตัวเอง คิดเอง ตัดสินใจเอง เพราะคิดว่าตัวเองโตแล้ว แต่เราที่เป็นพ่อแม่ย่อมรู้ดีว่าถึงแม้เขาจะโตขึ้น แต่ก็ยังไม่เป็นผู้ใหญ่พอที่จะสามารถรับผิดชอบชีวิตของตัวเองได้อย่างดีโดยปราศจากการชี้นำและการช่วยเหลือของพ่อแม่

          ประเด็นก็คือ พ่อแม่คิดอย่าง ลูกวัยรุ่นก็คิดอีกอย่าง จึงเป็นเหตุให้ไม่เข้าใจกันและเกิดปัญหาความสัมพันธ์ขึ้น ดังนั้นในฐานะพ่อแม่ เราจึงต้องเรียนรู้ที่จะให้อิสระกับลูกเพื่อฝึกฝนและเตรียมเขาสำหรับการเป็นผู้ใหญ่ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า แต่การให้อิสระโดยไม่เข้าไปเกี่ยวข้องเลยย่อมเป็นสิ่งที่ไม่ดี จึงต้องมีศิลปะในการให้อิสระในขอบเขตที่เหมาะสม ซึ่งทำได้โดย

          ประการแรก กำหนดขอบเขตของแต่ละเรื่องร่วมกันกับลูกวัยรุ่น และตราบใดที่ลูกยังอยู่ในขอบเขตนั้นเขาก็มีอิสระอย่างเต็มที่ พ่อแม่จะไม่เข้าไปก้าวก่าย เว้นแต่ลูกต้องการคำแนะนำหรือการช่วยเหลือ ยกตัวอย่างเช่น ขอบเขตของการเรียนคือ ตั้งใจเรียนเต็มที่ รับผิดชอบเรื่องรายงานและการบ้านอย่างเต็มที่ ตามศักยภาพของลูกเกรดเฉลี่ยต้องไม่ต่ำกว่า 3.0 การเรียนพิเศษนั้นขึ้นอยู่กับความจำเป็น  ลูกเป็นคนตัดสินใจ ลูกรายงานให้พ่อแม่ทราบเป็นระยะ ๆ ว่าการเรียนและผลการเรียนเป็นอย่างไร มีอะไรที่พ่อแม่ต้องช่วยเหลือหรือไม่ เป็นต้น ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามที่กำหนดไว้ พ่อแม่ก็ไม่ต้องถามว่าทำการบ้านทำรายงานหรือยัง ไม่ต้องคอยบ่นในเรื่องที่ลูกเอาแต่ฟังเพลงหรือเล่นเน็ต แต่หากไม่เป็นไปตามที่กำหนดไว้ พ่อแม่ก็จำเป็นต้องเข้ามาจัดการ เพราะไม่เช่นนั้นอิสระที่ลูกต้องการจะกลายเป็นผลเสียต่อลูก

          พ่อแม่อาจจะถามว่ามีเรื่องอะไรบ้างที่ต้องกำหนดขอบเขตในเรื่องความมีอิสระ คำตอบก็คือทุกเรื่องที่เกี่ยวข้องกับลูก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเรียน ความรับผิดชอบ และลักษณะนิสัย เป็นต้น

          ประการที่สอง ใช้แนวทางประชาธิปไตยในบ้าน คือ ทุกคนมีสิทธิแสดงความคิดเห็น เสนอความคิด และสามารถเห็นขัดแย้งได้ด้วย แต่ต้องเป็นไปอย่างมีเหตุผลและสุภาพ และเคารพความเห็นของผู้อื่น การให้ลูกมีสิทธิในการแสดงความคิดเห็นเปิดโอกาสให้ลูกได้รับรู้ว่าอะไรคือเหตุผลของข้อห้ามหรือข้อจำกัดที่มีอยู่ ยกตัวอย่างเช่น พ่อแม่ห้ามไม่ให้ไปบ้านของเพื่อนผู้หญิงในขณะที่พ่อแม่ของเขาไม่อยู่ เพราะกลัวว่าฝ่ายหญิงจะเสียหาย หรืออาจจะเกิดการทดลองทำให้เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นได้ ถ้าไม่มีโอกาสแสดงความคิดเห็นและอภิปราย ลูกก็จะไม่มีทางรู้ว่าอะไรคือเหตุผลที่พ่อแม่ไม่อนุญาต

ผลดีอีกประการหนึ่งของการใช้วิธีทางประชาธิปไตยในบ้านคือ เป็นการฝึกให้ลูกยอมรับฟังความคิดเห็นของคนอื่น ไม่ใช่เอาแต่ความต้องการของตนเองฝ่ายเดียว และหากจะมีการโต้แย้งก็ต้องมีเหตุผลประกอบ ไม่ใช่เอาอารมณ์ความรู้สึกเป็นใหญ่

          ประการที่สาม บอกให้ลูกรู้อย่างชัดเจนว่าพ่อแม่คาดหวังความประพฤติอย่างไรจากลูก การต้องการให้ลูกดีอย่างเดียวนั้นไม่เพียงพอ ลูกต้องรู้ด้วยว่าพ่อแม่คาดหวังอะไรจากเขา และพ่อแม่ต้องการให้เขาทำอะไรและทำอย่างไร บางครั้งแม่อาจจะบอกลูกว่าต้องจัดห้องนอนส่วนตัวของตัวเองให้เรียบร้อย แต่ไม่ได้อธิบายว่าคำว่า “เรียบร้อย” ของแม่หมายความว่าอย่างไร เขาจึงทำไปตามที่เขาคิดว่าถูกแล้ว  แต่กลับถูกตำหนิว่าไม่เรียบร้อย เพราะคำว่าเรียบร้อยในความหมายของแม่กับของลูกเป็นคนละความหมายกัน ดังนั้นพ่อแม่จึงจำเป็นต้องสื่อสารอย่าง “ชัดเจน” ว่าต้องการให้ลูกทำอะไรและทำอย่างไร

          การสื่อสารให้ลูกรู้อย่างชัดเจนว่าพ่อแม่คาดหวังอย่างไรไม่เพียงแต่ช่วยให้ลูกวัยรุ่นรู้ว่าจะปฏิบัติในเรื่องนั้น ๆ อย่างไร แต่มันยังเป็นการสื่อสารให้ลูกรู้ว่าพ่อแม่เชื่อถือในตัวลูกและปฏิบัติกับลูกแบบผู้ใหญ่คนหนึ่ง คือ เชื่อมั่นว่าลูกจะทำอย่างที่ได้พูดจาตกลงกันไว้โดยที่พ่อแม่ไม่ต้องไปคอยควบคุมหรือบังคับเหมือนเป็นเด็ก

          นอกจากนั้นแล้ว การทำแบบนี้ของพ่อแม่ยังเป็นการฝึกฝนความรับผิดชอบต่อหน้าที่และสิ่งที่ลูกได้รับมอบหมาย ซึ่งเป็นคุณลักษณะที่สำคัญของคนที่จะประสบความสำเร็จในชีวิต

          ประการที่สี่ พ่อแม่จะไม่ควบคุมหรือบังคับแต่จะคอยชี้แนะ เพราะโดยธรรมชาติวัยรุ่นไม่ชอบการบังคับ แต่เขาก็ยังจำเป็นต้องมีคนที่คอยชี้แนะและกระตุ้นเตือน เพื่อเขาจะไม่พลาดในหน้าที่และความรับผิดชอบ อีกทั้งการชี้แนะยังเป็นเครื่องมือที่จะช่วยเขาให้ทำสิ่งต่าง ๆ ที่พ่อแม่คาดหวังได้ดียิ่งขึ้น ซึ่งก็ยิ่งทำให้ความไว้วางใจที่พ่อแม่มีต่อเขาเพิ่มพูนยิ่งขึ้น ซึ่งก็จะยิ่งทำให้ขอบเขตของอิสระยิ่งกว้างขึ้น เพราะเขาได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นคนที่ไว้วางใจได้และมีความรับผิดชอบ

ประการที่สี่ให้สิทธิในการตัดสินใจในขอบเขตที่เหมาะสม

          วัยรุ่นมักคิดว่าตนเองเป็นผู้ใหญ่แล้ว สามารถตัดสินใจเองได้แล้ว จึงอยากตัดสินใจและทำสิ่งต่าง ๆ ด้วยตัวเอง  แต่พ่อแม่ก็มักมองว่าลูกยังเป็นเด็ก จึงอดเป็นห่วงลูกไม่ได้ จนบางครั้งกลายเป็นการปกป้องมากเกินไป คือ คิดให้ ตัดสินใจให้ และทำทุกอย่างแทนลูก จนลูกไม่ต้องกระดิกตัวทำอะไร ผมเคยได้ยินคุณแม่บางคนพูดกับลูกวัยรุ่นว่าหน้าที่ของลูกคือเรียนก็พอ ที่เหลือแม่จะเป็นคนจัดการ ดังนั้นทุกอย่างที่เกี่ยวกับลูกแม่จะเป็นคนคิดให้ทำให้ทั้งหมด แม้กระทั่งเสื้อผ้า อาหารการกิน และชีวิตประจำวัน

          จริงอยู่แม้ว่าการทำเช่นนั้นก็เกิดจากความรักและความห่วงใยที่พ่อแม่มีต่อลูก แต่มันไม่เป็นผลดีเลย  การไม่ยอมให้ลูกวัยรุ่นตัดสินใจไม่เพียงทำให้เขารู้สึกว่าพ่อแม่ไม่ยอมรับในความเป็นผู้ใหญ่ของเขาเท่านั้น แต่มันยังเป็นผลเสียต่อการพัฒนาไปสู่ความเป็นผู้ใหญ่ที่ดีของลูกด้วย เพราะจะทำให้เขาไม่รู้จักคิด ตัดสินใจไม่เป็น ไม่รู้จักวิธีแก้ปัญหา และขาดความเชื่อมั่นในตัวเอง

          ดังนั้นพ่อแม่ต้องส่งเสริมให้ลูกวัยรุ่นรู้จักคิดและตัดสินใจอย่างสร้างสรรค์ในขอบเขตที่เหมาะสม และลงมือทำสิ่งนั้น ๆ ด้วยตัวเอง การทำเช่นนี้เป็นการฝึกฝนให้ลูกกล้าคิด กล้าแสดงออก และกล้าที่จะลงมือทำสิ่งต่าง ๆ ด้วยตัวเอง เมื่อโตเป็นผู้ใหญ่เขาจะกลายเป็นคนที่คิดเป็น เชื่อมั่นในตัวเอง รู้จักแก้ปัญหา และมีทักษะในการทำสิ่งต่าง ๆ แทนที่จะเป็นผู้ใหญ่ประเภทเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ

          ผมเน้นคำว่า “ขอบเขตที่เหมาะสม” หมายความว่าไม่ใช่ให้ลูกตัดสินใจเองทุกเรื่อง เพราะเขายังไม่พร้อมขนาดนั้น พ่อแม่จึงต้องกำหนดขอบเขตที่เหมาะสมกับลูกขึ้นมา เพราะวัยรุ่นแต่ละคนมีวุฒิภาวะไม่เท่ากัน

ขอบเขตในการตัดสินใจแบ่งเป็น 3 ระดับ ดังนี้

- ขอบเขตที่ลูกสามารถตัดสินใจได้ด้วยตัวเอง จะปรึกษาพ่อแม่หรือไม่ก็ได้ เช่น การใช้จ่ายเงินที่ได้รับในแต่ละสัปดาห์ เป็นต้น

- ขอบเขตที่ต้องได้รับอนุญาตจากพ่อแม่ก่อนตัดสินใจ หมายความว่าลูกต้องพูดคุยกับพ่อแม่ก่อน เช่น การไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อน การไปค้างบ้านเพื่อน เป็นต้น

- ขอบเขตที่ลูกยังไม่มีสิทธิที่จะตัดสินใจในขณะนี้ เช่น การเลือกโรงเรียน การเลือกสาขาที่จะเรียน เป็นต้น

          วัยรุ่นที่รู้ว่าเขาสามารถตัดสินใจอะไรได้ด้วยตัวเอง อะไรที่ต้องได้รับอนุญาต และอะไรที่ยังไม่อยู่ในสิทธิการตัดสินใจของเขา จะใช้ชีวิตวัยรุ่นได้อย่างมีความสุข ในขณะที่กำลังพัฒนาตัวเองสู่ความเป็นผู้ใหญ่ที่มั่นคง

          สิ่งที่สำคัญคือพ่อแม่ต้องกล้าที่จะเชื่อมั่นในตัวลูก สอนเขาให้รู้จักคิด รู้จักตัดสินใจ และกล้าลงมือทำ พร้อมทั้งคอยให้คำแนะนำปรึกษา แล้วท่านจะได้เห็นว่าลูกจะค่อย ๆ พัฒนาขึ้น รู้จักคิดมากขึ้น และตัดสินใจอย่างรอบคอบมากขึ้น พร้อม ๆ กับการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ของเขา

          ทั้งหมดที่กล่าวมาเป็นประสบการณ์ตรงของผมและภรรยา เราทำแบบนั้นกับลูกสาวของเรา ผลก็คือ เราได้ลูกสาวที่คิดเป็น ตัดสินใจเป็น กล้าลงมือปฏิบัติ และมีความเชื่อมั่นในตัวเอง ที่รากฐานที่สำคัญของการเติบโตเป็นผู้ใหญ่

นี่คือสิ่งที่พ่อแม่ทุกคนปรารถนาไม่ใช่หรือ!

ที่มา : http://www.thisisfamily.org//

การสัมภาษณ์

การสัมภาษณ์

การสัมภาษณ์ คือการคุยอย่างมีจุดมุ่งหมาย  ซึ่งนิยมใช้เป็นเครื่องมือวัดผลการศึกษาเกี่ยวกับคุณลักษณะด้านความรู้สึกเป็นส่วนใหญ่  เช่น  เกี่ยวกับบุคลิกภาพ  การปรับตัว  เจตคติ  ความสนใจ  รวมทั้งคุณลักษณะเกี่ยวกับการปฏิบัติในด้านวิธีการปฏิบัติ  การใช้การสัมภาษณ์เพื่อวัดความสามารถในด้านความรู้ความคิดทางสติปัญญาก็สามารถใช้ได้  แต่ต้องระมัดระวังในกรณีที่ผู้ถูกสัมภาษณ์มีหลายคน  และใช้คำถามคนละชนิดคนละเรื่อง  ซึ่งจะทำให้เกิดปัญหาในเรื่องการเปรียบเทียบคะแนน 

          ประเภทของการสัมภาษณ์ 

                  การสัมภาษณ์แบ่งออกเป็น 2 ประเภท ดังนี้

          1. การสัมภาษณ์แบบเป็นทางการ  เป็นการสัมภาษณ์ที่ผู้สัมภาษณ์ต้องเตรียมคำถามหรือแบบสัมภาษณ์ล่วงหน้าให้ครอบคลุมเนื้อหาหรือเรื่องราวที่ต้องการทราบจากผู้ถูกสัมภาษณ์ 

          2. การสัมภาษณ์แบบไม่เป็นทางการ  เป็นการสัมภาษณ์ที่ผู้สัมภาษณ์เตรียมแต่      จุดมุ่งหมายไว้แล้วใช้วิธีการสนทนาซักถามแลกเปลี่ยนความคิดเห็น  โดยผู้สัมภาษณ์ต้องพยายามให้ผู้ถูกสัมภาษณ์รู้สึกว่ามีบรรยากาศที่เป็นกันเอง  และอาจมีการป้อนคำถามนำบ้าง 

          หลักเกณฑ์ในการสัมภาษณ์ 

          1. ผู้สัมภาษณ์ต้องมีจุดมุ่งหมายที่ชัดเจนว่าต้องการรู้สิ่งใดจากผู้ถูกสัมภาษณ์

          2. ผู้สัมภาษณ์ต้องเตรียมคำถามหรือคำสัมภาษณ์ที่เกี่ยวข้องไว้ล่วงหน้า

          3. ผู้สัมภาษณ์ต้องสร้างความเป็นกันเองโดยการยิ้มแย้มแจ่มใสแก่ผู้ถูกสัมภาษณ์

          4. ผู้สัมภาษณ์ควรรู้เรื่องที่ตนเองจะสัมภาษณ์เป็นอย่างดีเพื่อช่วยในการสรุปผล และช่วยในการตั้งคำถามเสริมระหว่างที่สัมภาษณ์

          5. ต้องมีการจดบันทึกผลการสัมภาษณ์อย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้ผู้ถูกสัมภาษณ์หวาดระแวง

         

          ขั้นตอนของการสัมภาษณ์ 

                 การสัมภาษณ์มีขั้นตอนในการดำเนินการ 3 ขั้น ดังนี้

         1.  ขั้นเริ่มสัมภาษณ์  ผู้สัมภาษณ์ควรคำนึงถึงเทคนิคที่สำคัญ  ดังต่อไปนี้

              1.1 ผู้สัมภาษณ์จะต้องแนะนำตนเอง  บอกจุดมุ่งหมายของการสัมภาษณ์  พร้อมทั้งพยายามชี้แนะให้ผู้ถูกสัมภาษณ์เห็นว่าเขามีส่วนสำคัญมากในการที่จะทำให้งานเก็บรวบรวมข้อมูลครั้งนี้สำเร็จลุล่วงไปได้อย่างสมบูรณ์  และจะต้องชี้แจงแก่ผู้ถูกสัมภาษณ์ด้วยว่า  ข้อมูลครั้งนี้ถือเป็นความลับ  และถ้าจะบันทึกเทปต้องแจ้งแก่ผู้ถูกสัมภาษณ์ให้ทราบก่อนด้วย

              1.2 พยายามสร้างบรรยากาศ และสัมพันธภาพที่ดีในการสัมภาษณ์  โดยใช้เวลาเล็กน้อยสนทนาเรื่องที่ผู้ถูกสัมภาษณ์สนใจทั่ว ๆ ไปก่อน  เพื่อให้ผู้ถูกสัมภาษณ์มีความคุ้นเคย  มีความรู้สึกเป็นมิตร  และไว้วางใจผู้สัมภาษณ์

          2.  ขั้นสัมภาษณ์เนื้อหา  ผู้สัมภาษณ์ควรคำนึงถึงเทคนิค  ดังต่อไปนี้

              2.1 คำถามควรสั้นกะทัดรัด  และปล่อยให้ผู้ถูกสัมภาษณ์พูดอย่างเสรีเพื่อที่เขาจะได้รู้สึกว่าเขามีอิสระที่จะพูดตามที่เขาคิด

              2.2 อย่าวิพากษ์วิจารณ์  หรือสั่งสอนผู้ให้สัมภาษณ์  เมื่อผู้ให้สัมภาษณ์ให้ข้อมูลหรือมีพฤติกรรมที่ขัดแย้งกับที่สังคมยอมรับ

              2.3  อย่าใช้คำถามที่เป็นการชี้แนะคำตอบ

              2.4 ในระหว่างสัมภาษณ์  ผู้สัมภาษณ์ไม่ควรจะเร่งรัด  หรือคาดคั้นคำตอบจากผู้ให้สัมภาษณ์

              2.5 ในกรณีที่ผู้สัมภาษณ์ยังไม่ได้คำตอบที่ชัดเจนหรือเป็นที่พอใจ  ถ้ายังไม่คุ้นเคยกันนักอาจจะผ่านไปก่อน เมื่อจบการสัมภาษณ์แล้วค่อยย้อนกลับมาถามใหม่ โดยกล่าวในเชิงทบทวนคำถาม  หรือทบทวนคำตอบแบบสุภาพ

        3. ขั้นยุติการสัมภาษณ์  ควรกล่าวคำขอบคุณผู้ให้สัมภาษณ์ที่ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีในการสัมภาษณ์

        การจดบันทึกคำตอบในแบบสัมภาษณ์ 

                 การจดบันทึกคำตอบในการสัมภาษณ์  มีแนวปฏิบัติดังนี้

        1.  ต้องจดบันทึกทันทีหลังจากการสัมภาษณ์แล้ว  เพื่อกันลืมหรือสับสน

        2. รายละเอียดที่จะบันทึก ได้แก่  ชื่อผู้ให้สัมภาษณ์  ที่อยู่  วันที่สัมภาษณ์   ผลการสัมภาษณ์  ซึ่งประกอบด้วย  เรื่องที่สัมภาษณ์  คำตอบของผู้ให้สัมภาษณ์  ความคิดเห็นของผู้ให้สัมภาษณ์ที่มีต่อปัญหา  ข้อสังเกตที่ได้ในขณะสัมภาษณ์เกี่ยวกับปัญหานั้น ๆ สรุปข้อเสนอแนะและสรุปผลการสัมภาษณ์

        3. ควรบันทึกแต่เนื้อหาสาระเท่านั้น ไม่ควรใส่ความคิดเห็นของผู้สัมภาษณ์เพราะอาจก่อให้เกิดความเอนเอียงได้

        4. ถ้าไม่ได้คำตอบในการสัมภาษณ์ในคำถามใดผู้สัมภาษณ์ควรจะบันทึกเหตุผลไว้ด้วย

         

          การสัมภาษณ์ในการเรียนการสอน 

                  

                  ในการเรียนการสอนสามารถนำการสัมภาษณ์ไปใช้ได้ 4 ลักษณะ  ดังนี้

            1. ใช้ในการทดสอบ  ในกรณีที่นักเรียนยังเขียนไม่เป็น  ครูอาจนำข้อสอบมาถามให้นักเรียนตอบด้วยวาจา  ก็ถือเป็นการสัมภาษณ์

            2. ใช้ประกอบการสังเกต  ถ้าครูใช้การสังเกตแล้วยังพบว่าได้ข้อมูลไม่ครบถ้วนก็อาจจำเป็นต้องสัมภาษณ์เพิ่มเติม

            3. ใช้แทนการสังเกต  ในบางครั้งครูอาจไม่สามารถสังเกตนักเรียนได้ทั่วถึงทุกคน  ก็อาจใช้วิธีการซักถามจากเพื่อนครูคนอื่น  หรือบุคคลอื่นที่เชื่อถือได้ เพื่อนำข้อมูลมาตัดสิน

            4. ใช้การสัมภาษณ์ซักถามนักเรียนโดยตรงเพื่อหาข้อเท็จจริง การสัมภาษณ์ควรจะมีแบบบันทึกการสัมภาษณ์ด้วย  เพื่อจะได้ทำให้เกิดความสะดวกในการบันทึก 

            การใช้การสัมภาษณ์ 

                   การสัมภาษณ์มีลักษณะเหมือนการสอบปากเปล่า โดยใช้ประสาทสัมผัสเป็นสื่อ  ซึ่งจะต้องระมัดระวัง ดังนี้

            1. ผลของการสัมภาษณ์ขึ้นอยู่กับลักษณะของผู้สัมภาษณ์  วิธีการ  และคำถามที่จะใช้  ผู้สัมภาษณ์จึงควรมีลักษณะดังนี้

                1.1  มีการเตรียมตัวให้พร้อม คำพูด  ท่าทาง  ต้องเหมาะสมถูกกาลเทศะ

                1.2  มีความคล่องแคล่วในการใช้คำถาม  และการสรุปผล

                1.3  มีการกระตุ้นเตือนในการใช้คำถามยั่วยุให้ผู้ถูกสัมภาษณ์ตอบคำถาม แต่ไม่ใช้คำพูดแบบตีโวหารหรือเล่นสำนวน

                1.4  พยายามถามเรื่องที่ผู้ถูกสัมภาษณ์อยากตอบ  และไม่ถามเชิงแนะคำตอบ

           2. ผู้ถูกสัมภาษณ์จะให้ข้อเท็จจริงและรายละเอียดมากน้อยเพียงใดย่อมขึ้นอยู่กับความร่วมมือเป็นสำคัญ  ดังนั้นผู้สัมภาษณ์ควรปฏิบัติต่อผู้ถูกสัมภาษณ์  ดังนี้

               2.1  สร้างความเป็นกันเองเพื่อไม่ให้รู้สึกอึดอัด มีอิสระในการตอบ

               2.2  ให้ความสนใจ และความจริงใจ

               2.3 ไม่ควรถามในเรื่องที่ทำให้เสียศักดิ์ศรีหรือเป็นจุดบกพร่องที่รุนแรงของผู้ถูกสัมภาษณ์

          3. ควรมีการติดต่อนัดหมายและแจ้งวัตถุประสงค์ให้ผู้ถูกสัมภาษณ์ทราบล่วงหน้า

          4. พยายามอย่าให้มีอคติทางอารมณ์เกิดขึ้นกับผู้สัมภาษณ์หรือผู้ถูกสัมภาษณ์

          5. ไม่ควรใช้เวลาสัมภาษณ์ติดต่อกันนานเกินไป

         ข้อดีของการสัมภาษณ์ 

         1. ใช้ได้กับคนทุกเพศ  ทุกวัย  แม้ผู้ที่อ่านหนังสือไม่ออก  หรือเขียนไม่ได้ก็สามารถให้ ข้อมูลโดยการสัมภาษณ์ได้

         2.  การสัมภาษณ์เป็นการสร้างความเป็นกันเองกับผู้สัมภาษณ์โดยตรง

         3.  ผู้ถูกสัมภาษณ์สามารถซักถามคำถามให้เข้าใจก่อนที่จะตอบได้

         4.  ข้อมูลที่ได้มีความเชื่อถือได้มากกว่าแบบสอบถาม

         5.  ผู้ถูกสัมภาษณ์มีโอกาสแสดงความคิดเห็นและซักถามเมื่อไม่เข้าใจได้

         6.  ผู้สัมภาษณ์สามารถอ่านความรู้สึกนึกคิดของผู้ให้สัมภาษณ์ในเรื่องต่าง ๆ ได้

         ข้อเสียของการสัมภาษณ์ 

         1.  ข้อมูลที่ได้ขึ้นอยู่กับผู้สัมภาษณ์โดยตรงได้แก่คุณสมบัติของผู้สัมภาษณ์ เช่น  บุคลิกภาพ  มนุษยสัมพันธ์  ไหวพริบ  การตัดสินใจ  เป็นต้น

         2. อารมณ์ของผู้สัมภาษณ์และผู้ถูกสัมภาษณ์  มีผลต่อความเที่ยงตรงของข้อมูลที่ได้จากการสัมภาษณ์

         3.  การสัมภาษณ์ต้องใช้เวลามากเพราะต้องสัมภาษณ์เป็นรายบุคคล

         4. ข้อมูลที่ได้ขึ้นอยู่กับอิทธิพลของสิ่งแวดล้อม  เช่น  สภาพอากาศ  แสง  เสียงรบกวน  เป็นต้น

ที่มา : http://www.ipecp.ac.th/ipecp/cgi-binn/webpili/unit5/level5-4.html